- Gutta
- 1.
gutta, ae (archaic gen. sing. guttaiï, Lucr. 6, 614), f. [etym. dub.], a drop of a fluid (cf.: stilla, stiria).I.Lit.:B.
numerus quem in cadentibus guttis, quod intervallis distinguitur, notare possumus,
Cic. de Or. 3, 48, 186:guttae imbrium quasi cruentae,
id. N. D. 2, 5, 14:gutta cavat lapidem, consumitur annulus usu,
Ov. P. 4, 10, 5:si ego in os meum hodie vini guttam indidi,
Plaut. Cas. 2, 3, 30:guttam haud habeo sanguinis (prae metu),
id. Most. 2, 2, 76; cf. Verg. A. 3, 28:gutta per attonitas ibat oborta genas,
i. e. tears, Ov. P. 2, 3, 90:succina,
i. e. amber, Mart. 6, 15, 2;the same, Phaëthontis,
id. 4, 32, 1: Arabicae, perh. oil of myrrh, App. M. 2, p. 118; cf. Sid. Carm. 5, 43:sanguinis in facie non haeret gutta,
i. e. no blush, Juv. 11, 54.—Transf.1.Guttae, natural spots, specks on animals, stones, etc.:2.nigraque caeruleis variari corpora (anguis) guttis,
Ov. M. 4, 578; cf. id. ib. 5, 461:(apium) paribus lita corpora guttis,
Verg. G. 4, 99:lapis interstinctus aureis guttis,
Plin. 36, 8, 13, § 63; 29, 4, 27, § 84.—In archit., a small ornament under the triglyphs of a Doric column, drops, Vitr. 4, 3.—II.Trop., a drop, i. e. a little bit, a little (ante-class. and very rare):2.gutta dulcedinis,
Lucr. 4, 1060:certi consilī,
Plaut. Ps. 1, 4, 4.Gutta, ae, m., a Roman surname, Cic. Clu. 26, 71; 36, 98.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.